Mohammad Ali Khodaparast

دانشجویی که سال آخر دانشکده خود را می‌گذراند به خاطر پروژه‌ای که انجام داده بود جایزه اوّل را گرفت. او در پروژه خود از ۵۰ نفر خواسته بود تا دادخواستی مبنی بر کنترل سخت و یا حذف مادّه شیمیایی « دی‌هیدروژن‌مونوکسید » توسّط دولت را امضا کنند و برای این خواست خود دلایل زیر را عنوان کرده بود: 

 
- مقدار زیاد آن باعث عرق کردن زیاد و استفراغ می‌شود.
- یک عنصر اصلی باران اسیدی است.
- وقتی به حالت گاز درمی‌آید بسیار سوزاننده است.
- استنشاق تصادفی آن باعث مرگ فرد می‌شود.
- باعث فرسایش اجسام می‌شود.
- روی ترمز اتومبیل‌ها اثر منفی می‌گذارد.
- حتّی در تومورهای سرطانی یافت شده است.
 
از پنجاه نفر فوق ۴۳ نفر دادخواست را امضا کردند. ۶ نفر به طور کلّی علاقه‌ای نشان ندادند و امّا فقط یک نفر می‌دانست که مادّه شیمیایی « دی‌هیدروژن‌مونوکسید » در واقع همان آب است!
 
عنوان پروژه دانشجویی فوق « ما چقدر زود‌باور هستیم » بود.